Ben ik genoeg hersteld om mijn doel van 1 uur 40 te halen? De eerste tien kilometer lijken er wel op. Na een valse start achteraan in het vak, haal ik heel veel mensen in. Bekenden groet ik kort waarna het gas er weer op gaat. Zou ik nog bij de pacers van 1 uur 40 kunnen komen?

Op het vijf kilometer punt haal ik de pacers van 1 uur 45 in. Ik zou toch voor hun moeten starten? Via de berm er maar langs door, want ik loop nog steeds lekker.

Het is koud, het regent en het waait. Bij het ziekenhuis zouden bekenden moeten staan. Later hoor ik dat ze me net gemist hebben. Mijn hartslag ligt eigenlijk veel te hoog (180) en dat begin ik te merken.

Na vijftien kilometer is de vaart er wel uit en wil ik alleen nog finishen. Vlak daarna wordt ik weer ingehaald door de pacers van 1 uur 45. De moed zakt me in de schoenen, maar uitlopen zal ik hem.

Met de finish in zicht kijk ik nog eens op mijn horloge. 1 uur 42, ik kan nog sneller zijn dan in Venlo. Eenmaal over de finish stort ik in. Even uitrusten tegen een hek en wat isostar drinken helpt me weer op de been.

Dat onbezonnen knallen tot ik niet meer kan is op de lange afstand toch niet zo’n goede strategie. Het advies dat ik heb gekregen is om 10 slagen onder mijn omslagpunt te lopen tot 5 km, dan 5 slagen eronder tot 10 km en dan pas over het omslagpunt te gaan. Bij een halve marathon wel te verstaan. Plan is om volgend jaar de hele te doen …