Op mijn planning staat de 15 km, maar op aandringen van de kinderen is het de kids run geworden. Met het hele gezin aan de start van een hardloop wedstrijd, daar droom ik al een tijdje van.

De omroeper geeft aan de we starten met een fluitsignaal, maar er wordt toch geschoten. Sofie schrikt en verstijft, we beginnen toch maar te rennen. Emma en mama komen achter ons aan.

Halverwege zegt Sofie dat ze het nou wel zelf kan en ze laat me los. We komen langs Noa en die zwaait van achter het raam op ons. Trots als een pauw komen we over de finish, onze eerste finish.

Vlak na ons komen mama en Emma binnen. Ook Emma heeft de armen in de lucht en een glimlach op het gezicht.

Er worden al plannen gemaakt om ieder weekend een stukje te gaan rennen met z’n allen. Het moet niet gekker worden ;)