-
Dis Familieloop
Vandaag ga ik hazen voor Irma. Zij wil graag haar 10 km tijd van de Annendaalloop verbeteren. Dat moet kunnen in het gebied waar we allebei onze trainingen doen.
Als eerste zijn de kinderen aan de beurt. Irma loopt met Emma mee en ik loop achter Sofie aan. Wat een vreugd en alweer een medaille. Goed gedaan hoor!
Na een lichte lunch staan Irma en ik in het startvak. Mijn buik rommelt nogal, maar belooft is belooft, ik ga hazen voor Irma. We starten ergens achteraan in het midden.
Na 2.5 km komen we weer over de markt. Doorkomst op 16 min en een beetje voor op schema. Dan begint de grote lus met de Kollenberg. Eenmaal boven drinkt Irma wat. Ik zeg nog “hoor je het klotsen? Dat is niet mijn fles”.
Op de Lahrstraat wordt het zwaar voor ons allebei. Gelukkig worden we vooruit geschreeuwd door de buurtvereniging. Dan de klim via een zandpad. Halverwege moet Irma nog een mountainbiker op zijn fl***er geven als die niet schuift en het hele pad inneemt.
Weer boven hou ik het echt niet uit en moet even de bosjes induiken. Irma rent door en ik haal haar na mijn sanitaire stop weer bij. Dit blijft niet onopgemerkt door enkele lopers.
Dan is het nog een kilometer omlaag en finishen. We gingen voor 65 minuten en hebben halverwege bijgesteld naar 68 minuten. Op de meet staat er voor Irma een hele nette 1:08:44 en voor mij als haas 1:08:47. Missie geslaagd!
Links
-
Rusmanloop
Vrijdag heb ik met Wim afgesproken om samen de Peter Rusmanloop te rennen op 2e paasdag. Het is een parcours met de nodige hoogtemeters (140) en stukken door het veld. Dat wordt genieten.
De afspraak is om rustig te lopen op 11 km/h omdat we allebei willen herstellen van de winter/voorjaar wedstrijden. Na een stukje inlopen, starten we in het midden van de groep en beginnen rustig aan de eerste klim.
We halen al snel mensen in en zelfs de paashaas passeren we met gemak. Volgens het horloge van Wim gaan we 4:35 en dat is niet de afspraak. We lopen door.
De eerste drankpost slaan we over, maar de tweede drinken en lopen we even. Dan nog een paar klimmetjes en de laatste kilometers. We spreken af dat op de 13 km de eindsprint gaat beginnen.
Mijn laatste kilometers vliegen voorbij. Ik focus me op de dame met roze compressie kousen, maar die is te ver vooruit. Met een hartslag van 179 en een laatste pace van 4:06 kom ik over de streep. Vlak na mij komt Wim.
“We gaan langzaam lopen”, ik hoor het ons nog zeggen.
Links
-
Venloop
Bart gaat ook van start op de halve marathon. We worden gebracht door Peter, Miriam en Binkie. Luxe, want dan hoeven we niet zelf te rijden.
De weersverwachting is zonnig met een koud windje, maar als we vertrekken is het nog bewolkt en vooral koud. Mijn kledingkeuze heb ik al gemaakt. Net voor de start komt dan eindelijk de zon uit en is het lekker weer.
Op de valreep kleden Bart en ik ons om onder een dansende dame. Nadat we de tassen hebben afgeven gaan we ieder ons startvak in. Bart gaat voor 2-2:15 uur, ik voor de 1:45. Dan klinkt het startschot al.
Afgelopen nacht heb ik niet zo veel geslapen. Mijn hartslag is gelijk vanaf de start al in zone 3, randje zone 4. Het wordt een zware vandaag. No pain no gain ;) Ik besluit de tip van Martin van Eindhoven 2013 te volgen: tot 10 km 160bpm, dan tot 15 km 165bpm, daarna pas naar 170bpm en kijken wat je over hebt.
Tijdens de eerste 3 km kom ik wat bekenden tegen die staan te kijken. Altijd leuk. Op het draaipunt 10 km staan Pa en Truus me aan te moedigen. Dat geeft energie. Op naar het vikingpad en proberen te versnellen naar 165bpm. Water over en dan zijn we al op 2/3e.
Tot 18 km weet ik goed het tempo vast te houden. Ik ga niet lopen, dan maar wat inhouden. Vooral het vals plat omhoog drukt het tempo wat. Net terug in het centrum staan Peter en Miriam (en vast en zeker Binkie ook) me aan te moedigen. Nog een stukje en dan kom ik binnen in 1:48:00. Tevreden en kapot en later blijkt ook nog ziek.
Bart komt na 2:13 over de streep. Heel goed gedaan! We plannen om in Sittard met z’n allen de 10 km te gaan lopen.
Links
-
Annendaalloop
Vorig jaar stond de Annendaalloop al op de planning. Door mijn blessure heb ik hem niet kunnen lopen. Dit jaar kan ik wel van start gaan. Na de halve marathon in oktober heb ik goed door kunnen trainen. Ik voel me beter voorbereid dan ooit en heb me de laatste week goed ingehouden.
De frikandellen op de verjaardag gisteren zijn niet bepaald rennersvoedsel. Het is mij opgevallen dat ik meestal een halve marathon ren nadat ik de dag van tevoren een feestje heb gehad. If it isn’t broke don’t fix it.
Irma gaat van start op de 10 km samen met Guus. Doordat ik sta te vertellen met andere lopers, raak ik ze al kwijt bij de start. Jammer, maar iedereen moet zijn eigen wedstrijd lopen. Ze zullen toch eerder finishen, omdat ik twee rondes moet lopen.
Ik heb gehoord dat het erg winderig kan zijn tijdens de loop. In het begin probeer ik in een groepje te lopen om er minder last van te hebben. Na ongeveer 5 km neem ik de kop over om ook eens tegen de wind in te bikkelen. Mijn tempo is rustig en constant.
Een aantal verkeersregelaars geef ik een high-five. Bij het passeren van de start voor ronde twee kom ik met armen omhoog langs. “Je moet nog een ronde” klinkt er door de speakers. En dan wordt ik ingehaald. De techniek van de passant herinnert mij eraan om te controleren of ik nog goed loop; ik moet iets meer voorover.
De tweede rond begin ik te versnellen. Iedere kilometer gaat sneller, maar niet moeilijker. Ik haal mensen in die het moeilijk hebben. Mijn hartslag wisselt naar zone 4 en terug naar 3, zou ik een PR kunnen lopen?
In de laatste bocht word ik herkend door de verkeersregelaar die ik de ronde ervoor een high-five gaf. De eindsprint naar de finish zet ik in. Ik kijk op de klok en kan het niet geloven. Eenmaal over de finish staat de klok op 1:42:15. Een nieuwe PR na een jaar van herstel is de kroon op mijn training.
Oh ja, Irma en Guus lopen ook heel goed. Een PR voor Irma van 1:13:34. Guus loopt dezelfde tijd. Wat een feest op een zondag in januari.
Links
-
Halve Marathon Eindhoven
Het weer is veel beter dan vorig jaar. Lekker zonnetje en een licht briesje. Warm lopen met een vuilniszak is misschien wat overdreven, maar ik zal het niet meer zo koud krijgen als vorig jaar.
De startvakken lijken korter op elkaar te zijn. Anderhalve minuut na het startschot kom ik over de start. Ik probeer de 1:45 Pacers bij te houden en zo mijn eindtijd vlak te lopen.
Het rechte stuk gaat lekker. Bij Woensel is het wat smal. Verder alles op schema. De eerste 5 km gaan redelijk vlak in 25:01. Af en toe zie ik de blauwe ballonnen wat verder, dan weer dichter bij.
Op naar de 10 km waar Irma en Guus weer langs de weg staan. Net voor de bocht zie ik dat mijn tijd nog vlak is (50:10) en het loopt nog lekker. Na de bocht zie ik Irma zwaaien. Later hoor ik dat Guus tussen de benen van het publiek heeft gefotografeerd.
Bij het keerpunt op 15 km is de wind toch wel koud. Mijn buff gaat van de pols naar mijn nek. Handig. Mijn tempo is nog steeds goed, ik ben zelfs iets sneller. Het aantal mensen dat ik inhaal of gaat lopen wordt meer.
Het laatste stuk wordt het moeilijker. Rond 18 km moet ik even wandelen om weer op adem te komen. Ik train niet meer zo vaak op wedstrijdtempo. Wat ben ik blij met een “gezonde” finish. Ik ben heel blij met mijn 1:46 eindtijd.
Trainen met een schema doet me goed. Ik voel me weer een stuk beter dan afgelopen jaar. De volgende HM ga ik weer met dit schema opbouwen.
Links
-
Kranenbroeker Trimloop
Vandaag ga ik samen met Irma een wedstrijdje lopen. Zij is na de DIS loop ook begonnen met rennen en wil volgend jaar goed beslagen ten ijs komen. Een keertje oefenen wat een wedstrijd met je doet hoort daar ook bij.
We schrijven ons in en krijgen een korte uitleg van het parcours. Dan begint de warming-up gegeven door een trainer van de vereniging. Zoveel hebben we nog nooit gedaan voor een loopje.
De plannen voor vandaag zijn
- 40 min op de 5 km voor Irma en
- 47 min op de 10 km voor mij.
Bij de start wens ik Irma succes en lopen we allebei onze eigen race.
Na het eerste rondje haal ik twee mensen in. Het meisje zet nog eens extra aan om mij weer in te halen, maar moet dan na 50 meter opgeven? Ik zie haar in ieder geval niet meer terug.
De tweede rond kom ik door met iemand waar ik langzaam naartoe ben gelopen. “Ook 4 rondjes?” vraag ik. Hij antwoord “ja, maar ik stop bij 3, het gaat niet zo goed”. Jammer, dan moet ik vanaf nu alleen verder, want zijn tempo gaat hard omlaag.
Bij de wissel van ronde 3 zie ik Irma finishen in een super PR van 36:19. De medaille die ik voor haar heb gemaakt overhandig ik na mijn finish.
Het laatste rondje versnel ik en vanaf de wissel naar de finish trek ik nog een sprintje. “Come on!” roep ik naar een vrouw die ook op de finish af rent, maar zij is niet in voor een sprintje. “Ja, is goed” roept ze terug. Dan kom ik binnen in 47:19, missie geslaagd.
Nummer 36 op de wissel wint de vlaai. Een hele lekkere appel toeslag. De winst wordt tot onze vreugde direct aangesneden en rondgedeeld. Dit is genieten op z’n Limburgs!
Links