-
Meerssen 20 Mijl
Vandaag ga ik 32 Km lopen. In mijn training ben ik nog nooit zo ver gegaan, maar ik voel me goed en ben er klaar voor.
Bij de start kom ik Nico tegen. We checken elkaars gear en besluiten om samen te lopen. We stellen ons op in het laatste startvak en mikken op een tijd van 3 uur.
Onderweg vertellen we met elkaar en het voelt echt als een duurloopje. Het tempo ligt mooi constant en de eerste ronde gaat me gemakkelijk af.
Halverwege de tweede ronden worden we verpletterd door de inhalende kopgroep. “Dat gaat echt hard”, “Wat een beesten”.
We spreken af dat we niet inhouden voor elkaar. Het voelt heel natuurlijk en toch hebben we dezelfde snelheid. We lopen gezellig verder.
In de laatste ronde begint het moeilijker te worden voor Nico. Op 5 Km voor de finish ga ik alleen verder en versnel ik naar 12 Km/u. Onderweg haal ik nog enkele mensen in en kom ik in 03:03:33 over de finish. Ik voel dat ik klaar ben voor de Marathon!
Dank aan alle vrijwilligers, fotografen en de organisatie. Volgend jaar weer.
Links
-
Pepijnloop
Daar sta je dan aan de start. Volledig geladen om een monster PR te lopen. Maar de verwachtte regen blijft uit en het is 32 graden.
Direct na het starten schiet mijn hartslag omhoog naar 170 en zal alleen nog maar hoger worden. Ik kan aanpikken bij iemand die ongeveer mijn tempo loopt. Onderweg krijgen we sponzen en een douche anders is het niet uit te houden.
De laatste ronde moet ik mijn haas laten gaan. Als ik de hoek om kom naar de eindstreep wordt er omgeroepen “als je onder de 45 minuten wil finishen moet je nog even aanzetten”. Dat doe ik; het wordt uiteindelijk 45:01. Mijn PR is 44:43, het had gekunt als het maar niet zo warm was.
Op de afterpartij staat een fantastische DJ mee te zingen met George Baker Selection. Wat zijn die lokale wedstrijdjes toch leuk.
Links
-
Dis Familieloop
Vandaag ga ik hazen voor Irma. Zij wil graag haar 10 km tijd van de Annendaalloop verbeteren. Dat moet kunnen in het gebied waar we allebei onze trainingen doen.
Als eerste zijn de kinderen aan de beurt. Irma loopt met Emma mee en ik loop achter Sofie aan. Wat een vreugd en alweer een medaille. Goed gedaan hoor!
Na een lichte lunch staan Irma en ik in het startvak. Mijn buik rommelt nogal, maar belooft is belooft, ik ga hazen voor Irma. We starten ergens achteraan in het midden.
Na 2.5 km komen we weer over de markt. Doorkomst op 16 min en een beetje voor op schema. Dan begint de grote lus met de Kollenberg. Eenmaal boven drinkt Irma wat. Ik zeg nog “hoor je het klotsen? Dat is niet mijn fles”.
Op de Lahrstraat wordt het zwaar voor ons allebei. Gelukkig worden we vooruit geschreeuwd door de buurtvereniging. Dan de klim via een zandpad. Halverwege moet Irma nog een mountainbiker op zijn fl***er geven als die niet schuift en het hele pad inneemt.
Weer boven hou ik het echt niet uit en moet even de bosjes induiken. Irma rent door en ik haal haar na mijn sanitaire stop weer bij. Dit blijft niet onopgemerkt door enkele lopers.
Dan is het nog een kilometer omlaag en finishen. We gingen voor 65 minuten en hebben halverwege bijgesteld naar 68 minuten. Op de meet staat er voor Irma een hele nette 1:08:44 en voor mij als haas 1:08:47. Missie geslaagd!
Links
-
Rusmanloop
Vrijdag heb ik met Wim afgesproken om samen de Peter Rusmanloop te rennen op 2e paasdag. Het is een parcours met de nodige hoogtemeters (140) en stukken door het veld. Dat wordt genieten.
De afspraak is om rustig te lopen op 11 km/h omdat we allebei willen herstellen van de winter/voorjaar wedstrijden. Na een stukje inlopen, starten we in het midden van de groep en beginnen rustig aan de eerste klim.
We halen al snel mensen in en zelfs de paashaas passeren we met gemak. Volgens het horloge van Wim gaan we 4:35 en dat is niet de afspraak. We lopen door.
De eerste drankpost slaan we over, maar de tweede drinken en lopen we even. Dan nog een paar klimmetjes en de laatste kilometers. We spreken af dat op de 13 km de eindsprint gaat beginnen.
Mijn laatste kilometers vliegen voorbij. Ik focus me op de dame met roze compressie kousen, maar die is te ver vooruit. Met een hartslag van 179 en een laatste pace van 4:06 kom ik over de streep. Vlak na mij komt Wim.
“We gaan langzaam lopen”, ik hoor het ons nog zeggen.
Links
-
Venloop
Bart gaat ook van start op de halve marathon. We worden gebracht door Peter, Miriam en Binkie. Luxe, want dan hoeven we niet zelf te rijden.
De weersverwachting is zonnig met een koud windje, maar als we vertrekken is het nog bewolkt en vooral koud. Mijn kledingkeuze heb ik al gemaakt. Net voor de start komt dan eindelijk de zon uit en is het lekker weer.
Op de valreep kleden Bart en ik ons om onder een dansende dame. Nadat we de tassen hebben afgeven gaan we ieder ons startvak in. Bart gaat voor 2-2:15 uur, ik voor de 1:45. Dan klinkt het startschot al.
Afgelopen nacht heb ik niet zo veel geslapen. Mijn hartslag is gelijk vanaf de start al in zone 3, randje zone 4. Het wordt een zware vandaag. No pain no gain ;) Ik besluit de tip van Martin van Eindhoven 2013 te volgen: tot 10 km 160bpm, dan tot 15 km 165bpm, daarna pas naar 170bpm en kijken wat je over hebt.
Tijdens de eerste 3 km kom ik wat bekenden tegen die staan te kijken. Altijd leuk. Op het draaipunt 10 km staan Pa en Truus me aan te moedigen. Dat geeft energie. Op naar het vikingpad en proberen te versnellen naar 165bpm. Water over en dan zijn we al op 2/3e.
Tot 18 km weet ik goed het tempo vast te houden. Ik ga niet lopen, dan maar wat inhouden. Vooral het vals plat omhoog drukt het tempo wat. Net terug in het centrum staan Peter en Miriam (en vast en zeker Binkie ook) me aan te moedigen. Nog een stukje en dan kom ik binnen in 1:48:00. Tevreden en kapot en later blijkt ook nog ziek.
Bart komt na 2:13 over de streep. Heel goed gedaan! We plannen om in Sittard met z’n allen de 10 km te gaan lopen.
Links
-
Annendaalloop
Vorig jaar stond de Annendaalloop al op de planning. Door mijn blessure heb ik hem niet kunnen lopen. Dit jaar kan ik wel van start gaan. Na de halve marathon in oktober heb ik goed door kunnen trainen. Ik voel me beter voorbereid dan ooit en heb me de laatste week goed ingehouden.
De frikandellen op de verjaardag gisteren zijn niet bepaald rennersvoedsel. Het is mij opgevallen dat ik meestal een halve marathon ren nadat ik de dag van tevoren een feestje heb gehad. If it isn’t broke don’t fix it.
Irma gaat van start op de 10 km samen met Guus. Doordat ik sta te vertellen met andere lopers, raak ik ze al kwijt bij de start. Jammer, maar iedereen moet zijn eigen wedstrijd lopen. Ze zullen toch eerder finishen, omdat ik twee rondes moet lopen.
Ik heb gehoord dat het erg winderig kan zijn tijdens de loop. In het begin probeer ik in een groepje te lopen om er minder last van te hebben. Na ongeveer 5 km neem ik de kop over om ook eens tegen de wind in te bikkelen. Mijn tempo is rustig en constant.
Een aantal verkeersregelaars geef ik een high-five. Bij het passeren van de start voor ronde twee kom ik met armen omhoog langs. “Je moet nog een ronde” klinkt er door de speakers. En dan wordt ik ingehaald. De techniek van de passant herinnert mij eraan om te controleren of ik nog goed loop; ik moet iets meer voorover.
De tweede rond begin ik te versnellen. Iedere kilometer gaat sneller, maar niet moeilijker. Ik haal mensen in die het moeilijk hebben. Mijn hartslag wisselt naar zone 4 en terug naar 3, zou ik een PR kunnen lopen?
In de laatste bocht word ik herkend door de verkeersregelaar die ik de ronde ervoor een high-five gaf. De eindsprint naar de finish zet ik in. Ik kijk op de klok en kan het niet geloven. Eenmaal over de finish staat de klok op 1:42:15. Een nieuwe PR na een jaar van herstel is de kroon op mijn training.
Oh ja, Irma en Guus lopen ook heel goed. Een PR voor Irma van 1:13:34. Guus loopt dezelfde tijd. Wat een feest op een zondag in januari.
Links