Hardlopen

  • Halve Marathon Eindhoven

    Het weer is veel beter dan vorig jaar. Lekker zonnetje en een licht briesje. Warm lopen met een vuilniszak is misschien wat overdreven, maar ik zal het niet meer zo koud krijgen als vorig jaar.

    De startvakken lijken korter op elkaar te zijn. Anderhalve minuut na het startschot kom ik over de start. Ik probeer de 1:45 Pacers bij te houden en zo mijn eindtijd vlak te lopen.

    Het rechte stuk gaat lekker. Bij Woensel is het wat smal. Verder alles op schema. De eerste 5 km gaan redelijk vlak in 25:01. Af en toe zie ik de blauwe ballonnen wat verder, dan weer dichter bij.

    Op naar de 10 km waar Irma en Guus weer langs de weg staan. Net voor de bocht zie ik dat mijn tijd nog vlak is (50:10) en het loopt nog lekker. Na de bocht zie ik Irma zwaaien. Later hoor ik dat Guus tussen de benen van het publiek heeft gefotografeerd.

    Bij het keerpunt op 15 km is de wind toch wel koud. Mijn buff gaat van de pols naar mijn nek. Handig. Mijn tempo is nog steeds goed, ik ben zelfs iets sneller. Het aantal mensen dat ik inhaal of gaat lopen wordt meer.

    Het laatste stuk wordt het moeilijker. Rond 18 km moet ik even wandelen om weer op adem te komen. Ik train niet meer zo vaak op wedstrijdtempo. Wat ben ik blij met een “gezonde” finish. Ik ben heel blij met mijn 1:46 eindtijd.

    Trainen met een schema doet me goed. Ik voel me weer een stuk beter dan afgelopen jaar. De volgende HM ga ik weer met dit schema opbouwen.

  • Kranenbroeker Trimloop

    Vandaag ga ik samen met Irma een wedstrijdje lopen. Zij is na de DIS loop ook begonnen met rennen en wil volgend jaar goed beslagen ten ijs komen. Een keertje oefenen wat een wedstrijd met je doet hoort daar ook bij.

    We schrijven ons in en krijgen een korte uitleg van het parcours. Dan begint de warming-up gegeven door een trainer van de vereniging. Zoveel hebben we nog nooit gedaan voor een loopje.

    De plannen voor vandaag zijn

    • 40 min op de 5 km voor Irma en
    • 47 min op de 10 km voor mij.

    Bij de start wens ik Irma succes en lopen we allebei onze eigen race.

    Na het eerste rondje haal ik twee mensen in. Het meisje zet nog eens extra aan om mij weer in te halen, maar moet dan na 50 meter opgeven? Ik zie haar in ieder geval niet meer terug.

    De tweede rond kom ik door met iemand waar ik langzaam naartoe ben gelopen. “Ook 4 rondjes?” vraag ik. Hij antwoord “ja, maar ik stop bij 3, het gaat niet zo goed”. Jammer, dan moet ik vanaf nu alleen verder, want zijn tempo gaat hard omlaag.

    Bij de wissel van ronde 3 zie ik Irma finishen in een super PR van 36:19. De medaille die ik voor haar heb gemaakt overhandig ik na mijn finish.

    Het laatste rondje versnel ik en vanaf de wissel naar de finish trek ik nog een sprintje. “Come on!” roep ik naar een vrouw die ook op de finish af rent, maar zij is niet in voor een sprintje. “Ja, is goed” roept ze terug. Dan kom ik binnen in 47:19, missie geslaagd.

    Nummer 36 op de wissel wint de vlaai. Een hele lekkere appel toeslag. De winst wordt tot onze vreugde direct aangesneden en rondgedeeld. Dit is genieten op z’n Limburgs!

  • Dis Familieloop

    Op mijn planning staat de 15 km, maar op aandringen van de kinderen is het de kids run geworden. Met het hele gezin aan de start van een hardloop wedstrijd, daar droom ik al een tijdje van.

    De omroeper geeft aan de we starten met een fluitsignaal, maar er wordt toch geschoten. Sofie schrikt en verstijft, we beginnen toch maar te rennen. Emma en mama komen achter ons aan.

    Halverwege zegt Sofie dat ze het nou wel zelf kan en ze laat me los. We komen langs Noa en die zwaait van achter het raam op ons. Trots als een pauw komen we over de finish, onze eerste finish.

    Vlak na ons komen mama en Emma binnen. Ook Emma heeft de armen in de lucht en een glimlach op het gezicht.

    Er worden al plannen gemaakt om ieder weekend een stukje te gaan rennen met z’n allen. Het moet niet gekker worden ;)

  • Venloop

    Na een half jaar herstellen van Eindhoven ben ik nog twee weken verwijderd van de Venloop. Eindelijk lijkt het weer een beetje op rennen wat ik doe. Mijn doel is bijgesteld naar de eindstreep halen binnen 2 uur. Bij de inschrijving dacht ik nog aan een PR van 1:40 of sneller.

    De laatste week doe ik nog een duurkoop van 16 km, dat is direct de langste afstand tot dan. Niet slim zo de laatste week in te gaan, maar ik zal toch wat kilometers in de benen moeten hebben. Volgende week ga ik starten.

    Via twitter krijg ik van Gwen nog een sponsor t-shirt aangeboden. Dat ga ik aandoen met een korte of lange broek. Er wordt 21 graden voorspeld tijdens de loop.

    Tijdens het “inlopen” besluit ik dat een korte broek genoeg is. Mijn tubes trek ik aan net voordat ik in het startvak inloop. Gelukkig is er wat schaduw.

    De start is net zo druk als vorig jaar. Daar ben ik inmiddels al een beetje aan gewend. Samen met de pacers van 1:45 stap ik over de start. Helaas moet ik hen na 5 km alweer laten gaan, ze lopen me te hard. Zonder muziek (probleem met verbinding) en met nog maar 2 flesjes drinken (1 verloren na 500m) ren ik mijn eigen race.

    Na 10 km gaat het nog best goed. Ik lijk op schema te liggen voor 1:45. Normaal luister ik iedere kilometer naar mijn pace, maar nou doe ik dat op gevoel. We altijd even lachen en zwaaien naar de camera’s.

    Eindelijk komt dan de 15 km in beeld. Mijn tempo is weer gedaald. Ik loop nou op hartslag. Mijn horloge knippert op 170. Daar wil ik niet overheen en opnieuw vertraag ik. Gelukkig staat er genoeg volk langs de kant die iedereen aanmoedigt. Ook staat overal een barbecue en een tap, zou ik niet gewoon even “rusten” met Bier und Wurst?

    Net voor de brug (19-20km) moet ik even lopen. Mijn hartslag wil niet meer onder de 170 komen en ik moet ook nog de laatste druppels uit mijn flesje zuigen. Dan roept een vrouw “kom op Eric, je bent er bijna”!. Heerlijk. De motor start weer en ik ga op de finish af.

    In de laatste bocht ligt iemand op de grond. Gelukkig is er genoeg hulpverlening op de been. Ik heb het zelf ook zwaar, maar dat lopen op hartslag zorgt ervoor dat ik niet instort op de finish. Eerst maar wat drinken en een banaantje eten.

    De massage in de tent is even wachten, maar zeker de moeite. Heerlijk. Volgend jaar weer? Misschien, de sfeer is in ieder geval fantastisch.

  • Halve Marathon Eindhoven

    Ben ik genoeg hersteld om mijn doel van 1 uur 40 te halen? De eerste tien kilometer lijken er wel op. Na een valse start achteraan in het vak, haal ik heel veel mensen in. Bekenden groet ik kort waarna het gas er weer op gaat. Zou ik nog bij de pacers van 1 uur 40 kunnen komen?

    Op het vijf kilometer punt haal ik de pacers van 1 uur 45 in. Ik zou toch voor hun moeten starten? Via de berm er maar langs door, want ik loop nog steeds lekker.

    Het is koud, het regent en het waait. Bij het ziekenhuis zouden bekenden moeten staan. Later hoor ik dat ze me net gemist hebben. Mijn hartslag ligt eigenlijk veel te hoog (180) en dat begin ik te merken.

    Na vijftien kilometer is de vaart er wel uit en wil ik alleen nog finishen. Vlak daarna wordt ik weer ingehaald door de pacers van 1 uur 45. De moed zakt me in de schoenen, maar uitlopen zal ik hem.

    Met de finish in zicht kijk ik nog eens op mijn horloge. 1 uur 42, ik kan nog sneller zijn dan in Venlo. Eenmaal over de finish stort ik in. Even uitrusten tegen een hek en wat isostar drinken helpt me weer op de been.

    Dat onbezonnen knallen tot ik niet meer kan is op de lange afstand toch niet zo’n goede strategie. Het advies dat ik heb gekregen is om 10 slagen onder mijn omslagpunt te lopen tot 5 km, dan 5 slagen eronder tot 10 km en dan pas over het omslagpunt te gaan. Bij een halve marathon wel te verstaan. Plan is om volgend jaar de hele te doen …

  • Jci Run

    Als de locale hardloop winkel een oproep doet om mee te doen, dan zeg ik geen nee. Weer de lange afstand gekozen van 12 km. Voorafgaand aan de wedstrijd zijn er op de maandagen twee oefenloopjes waaraan ik meegedaan heb. De route heeft dus geen verrassingen meer voor me.

    Bij de start ontmoet ik een aantal bekenden. Ik ga niet in de prijzen vallen, maar ga wel voor een snelle tijd. Geen idee welke. Gewoon knallen zoals ik de laatste tijd vaker heb gedaan.

    Helaas hebben de bergjes en vooral het afdalen mijn lichaam geen goed gedaan. Met de halve marathon van Eindhoven om de hoek loop ik met een pijnlijke hak te sukkelen.