Hardlopen

  • Venloop

    Bart gaat ook van start op de halve marathon. We worden gebracht door Peter, Miriam en Binkie. Luxe, want dan hoeven we niet zelf te rijden.

    De weersverwachting is zonnig met een koud windje, maar als we vertrekken is het nog bewolkt en vooral koud. Mijn kledingkeuze heb ik al gemaakt. Net voor de start komt dan eindelijk de zon uit en is het lekker weer.

    Op de valreep kleden Bart en ik ons om onder een dansende dame. Nadat we de tassen hebben afgeven gaan we ieder ons startvak in. Bart gaat voor 2-2:15 uur, ik voor de 1:45. Dan klinkt het startschot al.

    startnummer 30749

    Afgelopen nacht heb ik niet zo veel geslapen. Mijn hartslag is gelijk vanaf de start al in zone 3, randje zone 4. Het wordt een zware vandaag. No pain no gain ;) Ik besluit de tip van Martin van Eindhoven 2013 te volgen: tot 10 km 160bpm, dan tot 15 km 165bpm, daarna pas naar 170bpm en kijken wat je over hebt.

    Tijdens de eerste 3 km kom ik wat bekenden tegen die staan te kijken. Altijd leuk. Op het draaipunt 10 km staan Pa en Truus me aan te moedigen. Dat geeft energie. Op naar het vikingpad en proberen te versnellen naar 165bpm. Water over en dan zijn we al op 2/3e.

    Tot 18 km weet ik goed het tempo vast te houden. Ik ga niet lopen, dan maar wat inhouden. Vooral het vals plat omhoog drukt het tempo wat. Net terug in het centrum staan Peter en Miriam (en vast en zeker Binkie ook) me aan te moedigen. Nog een stukje en dan kom ik binnen in 1:48:00. Tevreden en kapot en later blijkt ook nog ziek.

    Bart komt na 2:13 over de streep. Heel goed gedaan! We plannen om in Sittard met z’n allen de 10 km te gaan lopen.

  • Annendaalloop

    Vorig jaar stond de Annendaalloop al op de planning. Door mijn blessure heb ik hem niet kunnen lopen. Dit jaar kan ik wel van start gaan. Na de halve marathon in oktober heb ik goed door kunnen trainen. Ik voel me beter voorbereid dan ooit en heb me de laatste week goed ingehouden.

    De frikandellen op de verjaardag gisteren zijn niet bepaald rennersvoedsel. Het is mij opgevallen dat ik meestal een halve marathon ren nadat ik de dag van tevoren een feestje heb gehad. If it isn’t broke don’t fix it.

    Irma gaat van start op de 10 km samen met Guus. Doordat ik sta te vertellen met andere lopers, raak ik ze al kwijt bij de start. Jammer, maar iedereen moet zijn eigen wedstrijd lopen. Ze zullen toch eerder finishen, omdat ik twee rondes moet lopen.

    Ik heb gehoord dat het erg winderig kan zijn tijdens de loop. In het begin probeer ik in een groepje te lopen om er minder last van te hebben. Na ongeveer 5 km neem ik de kop over om ook eens tegen de wind in te bikkelen. Mijn tempo is rustig en constant.

    Een aantal verkeersregelaars geef ik een high-five. Bij het passeren van de start voor ronde twee kom ik met armen omhoog langs. “Je moet nog een ronde” klinkt er door de speakers. En dan wordt ik ingehaald. De techniek van de passant herinnert mij eraan om te controleren of ik nog goed loop; ik moet iets meer voorover.

    De tweede rond begin ik te versnellen. Iedere kilometer gaat sneller, maar niet moeilijker. Ik haal mensen in die het moeilijk hebben. Mijn hartslag wisselt naar zone 4 en terug naar 3, zou ik een PR kunnen lopen?

    In de laatste bocht word ik herkend door de verkeersregelaar die ik de ronde ervoor een high-five gaf. De eindsprint naar de finish zet ik in. Ik kijk op de klok en kan het niet geloven. Eenmaal over de finish staat de klok op 1:42:15. Een nieuwe PR na een jaar van herstel is de kroon op mijn training.

    Oh ja, Irma en Guus lopen ook heel goed. Een PR voor Irma van 1:13:34. Guus loopt dezelfde tijd. Wat een feest op een zondag in januari.

  • Halve Marathon Eindhoven

    Het weer is veel beter dan vorig jaar. Lekker zonnetje en een licht briesje. Warm lopen met een vuilniszak is misschien wat overdreven, maar ik zal het niet meer zo koud krijgen als vorig jaar.

    De startvakken lijken korter op elkaar te zijn. Anderhalve minuut na het startschot kom ik over de start. Ik probeer de 1:45 Pacers bij te houden en zo mijn eindtijd vlak te lopen.

    Het rechte stuk gaat lekker. Bij Woensel is het wat smal. Verder alles op schema. De eerste 5 km gaan redelijk vlak in 25:01. Af en toe zie ik de blauwe ballonnen wat verder, dan weer dichter bij.

    Op naar de 10 km waar Irma en Guus weer langs de weg staan. Net voor de bocht zie ik dat mijn tijd nog vlak is (50:10) en het loopt nog lekker. Na de bocht zie ik Irma zwaaien. Later hoor ik dat Guus tussen de benen van het publiek heeft gefotografeerd.

    Bij het keerpunt op 15 km is de wind toch wel koud. Mijn buff gaat van de pols naar mijn nek. Handig. Mijn tempo is nog steeds goed, ik ben zelfs iets sneller. Het aantal mensen dat ik inhaal of gaat lopen wordt meer.

    Het laatste stuk wordt het moeilijker. Rond 18 km moet ik even wandelen om weer op adem te komen. Ik train niet meer zo vaak op wedstrijdtempo. Wat ben ik blij met een “gezonde” finish. Ik ben heel blij met mijn 1:46 eindtijd.

    Trainen met een schema doet me goed. Ik voel me weer een stuk beter dan afgelopen jaar. De volgende HM ga ik weer met dit schema opbouwen.

  • Kranenbroeker Trimloop

    Vandaag ga ik samen met Irma een wedstrijdje lopen. Zij is na de DIS loop ook begonnen met rennen en wil volgend jaar goed beslagen ten ijs komen. Een keertje oefenen wat een wedstrijd met je doet hoort daar ook bij.

    We schrijven ons in en krijgen een korte uitleg van het parcours. Dan begint de warming-up gegeven door een trainer van de vereniging. Zoveel hebben we nog nooit gedaan voor een loopje.

    De plannen voor vandaag zijn

    • 40 min op de 5 km voor Irma en
    • 47 min op de 10 km voor mij.

    Bij de start wens ik Irma succes en lopen we allebei onze eigen race.

    Na het eerste rondje haal ik twee mensen in. Het meisje zet nog eens extra aan om mij weer in te halen, maar moet dan na 50 meter opgeven? Ik zie haar in ieder geval niet meer terug.

    De tweede rond kom ik door met iemand waar ik langzaam naartoe ben gelopen. “Ook 4 rondjes?” vraag ik. Hij antwoord “ja, maar ik stop bij 3, het gaat niet zo goed”. Jammer, dan moet ik vanaf nu alleen verder, want zijn tempo gaat hard omlaag.

    Bij de wissel van ronde 3 zie ik Irma finishen in een super PR van 36:19. De medaille die ik voor haar heb gemaakt overhandig ik na mijn finish.

    Het laatste rondje versnel ik en vanaf de wissel naar de finish trek ik nog een sprintje. “Come on!” roep ik naar een vrouw die ook op de finish af rent, maar zij is niet in voor een sprintje. “Ja, is goed” roept ze terug. Dan kom ik binnen in 47:19, missie geslaagd.

    Nummer 36 op de wissel wint de vlaai. Een hele lekkere appel toeslag. De winst wordt tot onze vreugde direct aangesneden en rondgedeeld. Dit is genieten op z’n Limburgs!

  • Dis Familieloop

    Op mijn planning staat de 15 km, maar op aandringen van de kinderen is het de kids run geworden. Met het hele gezin aan de start van een hardloop wedstrijd, daar droom ik al een tijdje van.

    De omroeper geeft aan de we starten met een fluitsignaal, maar er wordt toch geschoten. Sofie schrikt en verstijft, we beginnen toch maar te rennen. Emma en mama komen achter ons aan.

    Halverwege zegt Sofie dat ze het nou wel zelf kan en ze laat me los. We komen langs Noa en die zwaait van achter het raam op ons. Trots als een pauw komen we over de finish, onze eerste finish.

    Vlak na ons komen mama en Emma binnen. Ook Emma heeft de armen in de lucht en een glimlach op het gezicht.

    Er worden al plannen gemaakt om ieder weekend een stukje te gaan rennen met z’n allen. Het moet niet gekker worden ;)

  • Venloop

    Na een half jaar herstellen van Eindhoven ben ik nog twee weken verwijderd van de Venloop. Eindelijk lijkt het weer een beetje op rennen wat ik doe. Mijn doel is bijgesteld naar de eindstreep halen binnen 2 uur. Bij de inschrijving dacht ik nog aan een PR van 1:40 of sneller.

    De laatste week doe ik nog een duurkoop van 16 km, dat is direct de langste afstand tot dan. Niet slim zo de laatste week in te gaan, maar ik zal toch wat kilometers in de benen moeten hebben. Volgende week ga ik starten.

    Via twitter krijg ik van Gwen nog een sponsor t-shirt aangeboden. Dat ga ik aandoen met een korte of lange broek. Er wordt 21 graden voorspeld tijdens de loop.

    Tijdens het “inlopen” besluit ik dat een korte broek genoeg is. Mijn tubes trek ik aan net voordat ik in het startvak inloop. Gelukkig is er wat schaduw.

    De start is net zo druk als vorig jaar. Daar ben ik inmiddels al een beetje aan gewend. Samen met de pacers van 1:45 stap ik over de start. Helaas moet ik hen na 5 km alweer laten gaan, ze lopen me te hard. Zonder muziek (probleem met verbinding) en met nog maar 2 flesjes drinken (1 verloren na 500m) ren ik mijn eigen race.

    Na 10 km gaat het nog best goed. Ik lijk op schema te liggen voor 1:45. Normaal luister ik iedere kilometer naar mijn pace, maar nou doe ik dat op gevoel. We altijd even lachen en zwaaien naar de camera’s.

    Eindelijk komt dan de 15 km in beeld. Mijn tempo is weer gedaald. Ik loop nou op hartslag. Mijn horloge knippert op 170. Daar wil ik niet overheen en opnieuw vertraag ik. Gelukkig staat er genoeg volk langs de kant die iedereen aanmoedigt. Ook staat overal een barbecue en een tap, zou ik niet gewoon even “rusten” met Bier und Wurst?

    Net voor de brug (19-20km) moet ik even lopen. Mijn hartslag wil niet meer onder de 170 komen en ik moet ook nog de laatste druppels uit mijn flesje zuigen. Dan roept een vrouw “kom op Eric, je bent er bijna”!. Heerlijk. De motor start weer en ik ga op de finish af.

    In de laatste bocht ligt iemand op de grond. Gelukkig is er genoeg hulpverlening op de been. Ik heb het zelf ook zwaar, maar dat lopen op hartslag zorgt ervoor dat ik niet instort op de finish. Eerst maar wat drinken en een banaantje eten.

    De massage in de tent is even wachten, maar zeker de moeite. Heerlijk. Volgend jaar weer? Misschien, de sfeer is in ieder geval fantastisch.